Η ευτυχία είναι στο χέρι μας

Η ζωή μας είναι σαν το σκάκι. Όταν είσαι θαρραλέος και δυνατός και σκέφτεσαι τις σωστές κινήσεις που πρέπει να κάνεις για να φτάσεις στο επιθυμητό Ρουα Ματ και να εξαφανίσεις τον αντίπαλο σου τότε ο δυναμισμός γίνεται ο καλύτερος συνοδοιπόρος σου. Στις σχέσεις, το σκάκι θα μπορούσε να ερμηνευθεί σαν ένα ταξίδι όπου αν καταφέρεις να βγεις αλώβητος και δυνατός, να καταλήξεις δηλαδή στο Ρουα Ματ τότε θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.

Ο Ευριπίδης έλεγε ότι: "Όποιος μπορεί να ζήσει άνετα τη ζωή του και να διατηρεί τη ψυχραιμία του σε περίπτωση κακοτυχίας, αυτός θεωρείται ευτυχής." Αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου και να αναγνωρίσεις την ευτυχία σε μικρές και λίγες τζούρες που σου δίνεται. Και όχι μόνο στα εύκολα και απλά. Μπορείς να είσαι 24 ώρες το 24 ωρο ευτυχισμένος γιατί αυτή πηγάζει από τον ίδιο σου τον εαυτό, τη ζωή και τους ανθρώπους που περιβάλλονται γύρω από αυτή. Και πάντα θα πρέπει να σέβεσαι πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό και έπειτα τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου. Έτσι θα βρίσκεις πάντα και καθημερινά άπειρη ευτυχία. 

Ένας σκύλος κάνει επιτόπου σβούρες κυνηγώντας την ούρα του χωρίς να μπορεί να τη φτάσει. Με τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος μπαίνει σε μια προσπάθεια να κατακτήσει ένα κομμάτι το οποίο πρέπει να του είναι αναπόσπαστο. Την ευτυχία. Το καθημερινό κυνήγι προς την ευτυχία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δυστυχία. Έχει ονομαστεί άλλωστε από τους ψυχολόγους ως την "χαμένη Ατλαντίδα των συναισθημάτων." όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει και όλοι ψάχνουμε να τη βρούμε. Η παρουσία, η αξία και η αναγνώριση μπορεί να προσφέρουν ένα όμορφο και ευνοϊκό περιβάλλον αλλά ούτε προσφέρουν την ευτυχία  αλλά και ούτε τη διδάσκουν. Αν δεν αξιοποιήσεις αυτά που ήδη έχεις δε θα γίνεις ποτέ ευτυχισμένος και πάντα θα αναζητείς το τέλειο και την αξία της ευτυχίας. Την αξία της ευτυχίας τη βρίσκουμε στα πιο απλά πράγματα. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα και κανένα λόγο να είναι ευτυχισμένοι και όμως το χαμόγελο τους δε σβήνει ποτέ; μπορεί να φορούν μάσκα προσδίδοντας ότι δεν είναι ευτυχισμένοι αλλά συμβιβάζονται με τα απλά, τα λιτά, τα απέριττα. 

Ξέρεις η ζωή δε μας χρωστάει τίποτα. Εμείς χρωστάμε στον εαυτό μας. Μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε και αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι πιστεύω γνωρίζουν και δέχονται. Η ευτυχία είναι δικαίωμα και επιλογή του καθενός όπως και η δυστυχία. Ένας άνθρωπος επιλέγει να είναι ευτυχισμένος με το δικό του τρόπο. Η ευτυχία άλλωστε είναι η αξιοποίηση όσων μας περιβάλλουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι φίλοι και οι συνεργάτες μας είναι άνθρωποι που συμβάλλουν στην ευτυχία μας.

Στις μικρές λεπτομέρειες βρίσκεται και εκεί που θέλουμε εμείς να βρισκόμαστε. Κάποιοι είναι ευτυχισμένοι με το να έχουν μια θέση, πολλά χρήματα και κάποιοι άλλοι μια δόση τρέλας με τη παρέα τους και μια μπύρα αγκαλιά στα χέρια, σε ένα νησί ή ένα μέρος μακριά από όλους και απ' όλα. Ευτυχία είναι οι φίλοι που δε μας εγκαταλείπουν, που είναι μαζί μας στα δύσκολα, και όχι μόνο στα εύκολα, μια ελπίδα που θα δώσεις στο αδιέξοδο του άλλου, η βοήθεια που θα δώσεις σε κάποιο περαστικό που θα δεις το πρωί στον ηλεκτρικό, ή στο μετρό, μια πληροφορία σε έναν τουρίστα προκειμένου να βρει τον δρόμο του. Στην αγάπη που δέχεσαι από τους αφανείς ήρωες σου στη καθημερινότητα σου. Την οικογένεια σου που λαχταρά να σε καμαρώνει συνεχώς, που δε το βάζεις κάτω, ένα πτυχίο που ίδρωσες για να το πάρεις, με κόπους ζωής, ξενύχτι και πολλή υπομονή. Βλέπεις είναι πολλά πράγματα που συνδέουν το παζλ της ευτυχίας γύρω μας από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Είναι προσωπικό δικαίωμα του καθενός και βρίσκεται παντού γύρω μας.

Η ευτυχία μοιάζει σαν πεταλούδα! Δύσκολο να τη φτάσεις, πολύ πιο δύσκολο να τη πιάσεις... και εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και αφηρημένος ... τσουπ! Έρχεται μόνη της και κάθεται στον ώμο σου. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώνουμε την ευτυχία, όταν δεν την παράγουμε.