Εγώ προσπάθησα. Αυτή είναι η διαφορά μας.

Μεταξύ μας, δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που δε ξέρει τι θέλει. Η φράση "δε ξέρω τι θέλω, αν θέλω" είναι η μεγαλύτερη μπαρούφα που ακούω καθημερινά και διαρκώς όλα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια φράση που συνεχώς την ακούς από χείλη ατόμων που συχνά - πυκνά σε απογοητεύουν. Και αν έχεις περάσει αυτό το στάδιο της απογοήτευσης τότε μπράβο σου, είσαι δυνατός παίχτης. Σίγουρα έχεις ακούσει ιστορίες για ανθρώπους που παραδέχονται χαρούμενοι ότι, από μικρά παιδιά ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους και απλώς ακολουθούσαν τα σημάδια τα οποία τους επιβεβαίωναν ότι βρίσκονταν στον σωστό δρόμο. Και κάθε φορά βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι γιατί εσύ δεν έχεις τη παραμικρή ιδέα το τι έχει νόημα για σένα. Σίγουρα θα ήθελες και εσύ να είχες βρει αυτό το μοναδικό πράγμα που θα σε κάνει να ξυπνάς χαρούμενος το πρωί με τη σκέψη πως ξεκινάει άλλη μια υπέροχη μέρα. Γιατί ξέρεις πως όταν έχεις βρει το σκοπό για τον οποίο είσαι εδώ, όλα έχουν νόημα και νιώθεις πλήρης και ολοκληρωμένος. 

Ξέρω τι θέλω; Από την παιδική μου ηλικία ίσως να είχα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα από πολύ νωρίς, και οι γονείς μου σίγουρα αποτέλεσαν την κινητήριο δύναμη για αυτό το πράγμα. Ξέρεις, για έναν άνθρωπο είναι δύσκολο στη ζωή του να αποφασίσει τι θέλει να κάνει, τόσο στον επαγγελματικό προσανατολισμό του, όσο και στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Όταν το περιβάλλον όμως το οποίο ακτινοβολεί γύρω του, δίνει τα κατάλληλα ερεθίσματα τότε είναι σίγουρο ότι τίποτα από όσα προσπαθήσει να κάνει δε θα πάει χαμένο. 

Στην ηλικία των 10 ετών, κατάλαβα πόσο ερωτευμένος είμαι με τη τέχνη της μουσικής και πως όταν μεγαλώσω θα ήθελα να ξέρω να παίζω πιάνο και να διδάσκω. Ο καιρός πέρασε και αυτό το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Ήταν κάτι που ήξερα ότι θα με επέλεγε από την αρχή. Και έχει διαφορά, δε το επέλεξα, με επέλεξε. Μια άλλη αγάπη μου και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της ζωής μου είναι το marketing. Για μένα η λέξη αυτή, είναι συναισθήματα, καταστάσεις και πολλά πράγματα μαζί. Προσπάθησα να δουλέψω για αυτό σκληρά, και να εξελιχθώ και ευγνωμονώ τον εαυτό μου που πραγματικά τα κατάφερα. 

Δεν ήταν δύσκολο. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν να ξεκινούν κάτι, το οποίο στην αρχή τους αρέσει και μετά το παρατούν και καταπιάνονται με κάτι άλλο. Μπορεί να νιώθουμε ότι η απάντηση στο τι μας κάνει χαρούμενους και τι θέλουμε πραγματικά κρύβεται πίσω από ένα στρώμα ομίχλης αδιαπέραστο, μα η ψυχή μας και η καρδιά μας ξέρουν σίγουρα. Για αυτό το πρώτο βήμα είναι να κάνουμε μια ειλικρινής κουβέντα με τον εαυτό μας. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σου αρέσει πραγματικά να κάνεις; τι σε κάνει να χαμογελάς; Ποιες είναι οι στιγμές που νιώθεις σαν ο χρόνος να σταματά και αυτό με το οποίο ασχολείσαι σε ρουφάει τόσο ώστε να χάνεις την αίσθηση του χρόνου και τι συμβαίνει γύρω σου; 

Προετοιμάσου να αμφισβητήσεις τα πάντα. Ακόμα και ότι θεωρούσες δεδομένο. Γιατί μεγαλώνοντας πολύ συχνά υιοθετούμε ως δικές μας αξίες, αυτά που μας δίδαξαν άλλοι. Το χρήμα και η επιτυχία είναι μια από τις πιο δημοφιλείς. "Όταν μπορέσω να πάρω το δικό μου σπίτι / αυτοκίνητο / το  iPhone X θα είμαι ευτυχισμένος" λες από μέσα σου, αλλά είναι άραγε αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις πλήρης και ολοκληρωμένος ή θα ξεθυμάνει μέσα σου σε λίγο καιρό; Είναι πολλοί άνθρωποι που δυστυχώς καθημερινά επιζητούν τα πάντα χωρίς να ξέρουν τι θέλουν. Και πολλές φορές αυτό το δε ξέρω τι θέλω, ή δε ξέρω αν είμαι επιπόλαιος η όχι, γίνεται μαχαίρι για κάποιον που επενδύει επάνω σε σένα, επάνω σε αυτά που του δείχνεις ότι θέλεις. Δε δέχομαι τον όρο "δε ξέρω τι θέλω" όσον αφορά τους ανθρώπους, "θαρρείς και διαλέγεις ρούχα" όπως λέει και ένας πολύ καλός μου φίλος. Τόσοι αναποφάσιστοι κυκλοφορούν καθημερινά γύρω μας, μας περιβάλλουν και όλοι μας έχουμε πέσει σε έναν τέτοιον άνθρωπο. Ειδικά ότι αφορά στο θέμα της σχέσης καλό είναι να ξέρεις τι θέλεις από την αρχή. Είναι δύσκολο το ξέρω μα αν δε ξέρεις τι θέλεις καλύτερα να είσαι ξεκάθαρος. Στις σχέσεις δεν υπάρχει το λίγο. Το λίγο δεν αρκεί, σε κανέναν και τίποτα.

Είναι όλες εκείνες οι τυχαίες επιλογές, όλες οι συγκαταβατικές αποφάσεις που ναι μεν δε σε απογοητεύουν αλλά δε σε ικανοποιούν σε βαθμό ευτυχίας. Όταν βρίσκεσαι στο κενό και δεν είσαι σε θέση να κάνεις μια επιλογή, σημαίνει ότι πολύ απλά αυτή η επιλογή δε σε κέρδισε ποτέ. Και έτσι το "δε ξέρω αν θέλω να είμαστε μαζί" σε εθίζει στην αναμονή ενώ είναι ξεκάθαρη η απάντηση από την αρχή. Και εκεί το "δε ξέρω τι θέλω" αρχίζει να πονάει περισσότερο από το "δε σε θέλω." 

Αλήθεια εσύ αναρωτήθηκες ποτέ πως νιώθει ένας άνθρωπος όταν καταλαβαίνει ότι έχει δίπλα του έναν άνθρωπο που δε ξέρει τι θέλει; Τι θέλει στη σχέση του, στη ζωή του, στη δουλειά του και έχει έναν άνθρωπο να τον στηρίζει ακόμα και στις λάθος επιλογές του και καταλήγεις ότι δεν τον θέλεις τελικά. Food for thought my dear. 

Τουλάχιστον προσπάθησες. Αυτή είναι η διαφορά σας.