Μαιντφακ

Κάποιοι άνθρωποι ονειρεύονται να κατακτήσουν πολλά και διαφορετικά πράγματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Άλλοι ονειρεύονται να κατακτήσουν μια όμορφη καριέρα, με πολλά χρήματα με τελειότητα την ευτυχία και την οικογενειακή γαλήνη που θα τους ολοκληρώσει. Μερικοί το θεωρούν ακατόρθωτο να συνδυάσουν όλα αυτά μαζί, ή και κάποια από αυτά και πολλές φορές είναι δύσκολο να γίνουν πράξη όλα τα παραπάνω. 

Μια από τις υπερδυνάμεις όμως που κατέχει ο άνθρωπος και δε γνωρίζει, είναι το μυαλό. Ένα προϊόν δύσκολο και καθόλου εξαγοράσιμο. Το πιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο, όσο και αν δε το πιστεύεις είναι να κατακτήσεις το μυαλό ενός ανθρώπου. Τη σκέψη του. Να νομίζει ότι ώρες - ώρες θα εκραγεί από την εικόνα σου στο μυαλό του και θα τον εκτοπίσει από όλα τα πράγματα και τις καταστάσεις που τον περιβάλλουν και δεν τον αφήνουν σε ησυχία. 

Κατάκτηση. Μια λέξη τόσο δυνατή, που αν καταφέρεις να κατακτήσεις το μυαλό του το καλύτερο όλων είναι ότι θα του αρέσει και θα το απολαμβάνει κιόλας. Το μυαλό μας επεξεργάζεται εκατοντάδες πληροφορίες καθημερινά. Η σκέψη σου μπορεί να πάει από τη μια στιγμή στην άλλη από το αφεντικό σου που σου την είπε την ώρα της δουλειάς, στο τι θα φας, μέχρι και το που θα πας διακοπές φέτος το καλοκαίρι γιατί πάλι το άφησες τελευταίο. Ουπς! το καλοκαίρι τελειώνει αλλά πάντα μπορείς να κάνεις σχέδια. Μέχρι που έρχεται η στιγμή που το μυαλό κολλάει. 

Κολλάει σε ένα βλέμμα, σε ένα χαμόγελο, σε μορφασμούς ενός συγκεκριμένου προσώπου, σαν βουή πίσω από μια συγκεκριμένη φωνή. Το "σε σκέφτομαι" είναι μια λέξη που θέλει αρκετά γερό στομάχι για να την ξεστομίσεις στον εαυτό σου. Να παραδεχθείς ότι ένας άνθρωπος έχει κυριεύσει το μυαλό σου και αυτό έχει υποδουλωθεί χωρίς την έγκριση σου μπροστά στη συνεχή παρουσία του. Παραχωρείς ένα κλειδί του εαυτού σου και βγάζεις την πανοπλία που κρατάει τον εαυτό σου και σε "ντύνει" προκειμένου να έχεις ασπίδα σε κάθε τι. Και είναι εκεί που ξεκινάει αυτό το επώδυνο παιχνίδι του μυαλού. Ένας άνθρωπος που κυριεύει τη σκέψη σου, ξυπνώντας και πέφτοντας για ύπνο μόνο με τη σκέψη του. Που αγκαλιάζεις κάθε τι που σου τον θυμίζει και ανοίγεις τα πρωινά μηνύματα μη τυχόν και αυτό που είδες χθες το βράδυ στον ύπνο σου γίνει πραγματικότητα. Μη τυχόν και δεις μια σκέψη να γίνεται σενάριο για ταινία, όπως την έχεις φανταστεί με τους δικούς σου ρόλους και με τους δικούς σου ηθοποιούς. 

Δυο μάτια που κοιτούν εσένα, σε φυλακίζουν γλυκά και στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει μόνο αυτό το άτομο, που ελπίζεις να μείνει και να καρφωθεί εκεί. Γιατί το μυαλό είναι μια φυλακή που το κλειδί για την απελευθέρωση από αυτό το έχουμε μόνο εμείς. Ουσιαστικά, με το να αφήσεις κάποιον να εγκλωβίσει το μυαλό σου τον νιώθεις σαν κάτι το ξεχωριστό και ότι αφού κατέκτησε το μυαλό σου, πολύ θα ήθελες να κατακτήσει και το κορμί σου μαζί με ένα κομμάτι της καθημερινότητας σου. Άλλωστε οι μεγάλοι έρωτες δεν έχουν ποτέ αίσιο τέλος. Καταλήγουν σε απωθημένα, που στοιχειώνουν το μυαλό και αδειάζουν τη ψυχή. Ότι δεν είναι στα χέρια σου, είναι τα βράδια στο μυαλό σου και αυτό πονάει πολύ περισσότερο από όλα. 

Αυτά θυμάμαι όλο το βράδυ και δε μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου, η απουσία σου γίνεται αισθητή και το κενό μέσα μου μεγαλώνει. Όσο και να μην ήθελα να το παραδεχτώ, κυριάρχησες στο μυαλό μου, το κατέκτησες, και αυτός ίσως να ήταν και ο μεγαλύτερος άθλος που κατάφερε άνθρωπος σε μένα. Γιατί όσο πιο κοντά είσαι στο μυαλό μου, άλλο τόσο μακριά είσαι στα αλήθεια και το δευτερόλεπτο που το συνειδητοποιείς, πονάει περισσότερο. 

Άτιμο πράγμα το μυαλό. Τα πιο δύσκολα βράδια σου παίζει τα πιο άδικα παιχνίδια. Τις στιγμές που θες να ξεχαστείς, δε σε αφήνει να το κάνεις. Σε βασανίζει με την απουσία ανθρώπων που θα ήθελες όσο τίποτα να ήταν εδώ για σένα. Λες και το κάνει επίτηδες για να σε δοκιμάσει. 

Έλα, να μη σε σκέφτομαι άλλο. Δε μπορώ. Μου λείπεις.