Είναι σχεδόν δυο μήνες που γνωριζόμαστε και νιώθω πάντα μοναδικά, μπορεί να μην έχουμε αυτή τη σχέση να βρισκόμαστε καθημερινά λόγω ότι εργαζόμαστε και οι δύο σε απαιτητικούς ρυθμούς αλλά υπάρχει η μαγεία ανάμεσα μας. Ήρθες και πίστεψα στον έρωτα. Ήταν μια φθινοπωρινή ημέρα του Σεπτέμβρη, ο καιρός είχε αρχίσει ήδη τις αλλαγές του και από ότι φαίνεται στα σχέδια του ήταν και η ζωή μου. Δεν ήμουν από αυτούς που χαμογελούσαν εύκολα, και για την ακρίβεια δεν χαμογελούσα ποτέ. Σχεδόν ποτέ. Πάντα βλοσυρός και μετρημένος, στη μετριότητα της ζωής μου, αλλά ποτέ προετοιμασμένος για τη συνέχεια.
Και η συνέχεια είναι αυτή που ήρθες στη ζωή μου για να με αλλάξεις. Δεν είχε να κάνει μόνο το γεγονός πως είχες απλά μια ομορφιά εξωτερική αλλά και η αύρα σου, αυτή η αύρα που ένιωσα όταν πρωτοσυναντηθήκαμε και με χτύπησε σαν καλώδιο που έπασχε από ηλεκτροπληξία. Κάθε ιδιοσυγκρασία μου χάθηκε όταν ξεκίνησες να μου γελάς και τα έχασα με τον εαυτό μου, πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι τόσο ντροπαλός αλλά συνάμα και τόσο χαμογελαστός; Γκρέμισες κάθε κάστρο μου και εγώ δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, μέχρι που είπα πως αυτός ο άνθρωπος θα γίνει δικός μου. Και έτσι έγινε, μου έστειλε τον πιο όμορφο άνθρωπο και η ζωή δε με ξέχασε. Έναν άνθρωπο που με έμαθε ν' αγαπάω το κάθε τι και το σημαντικότερο, να ζω. Τη κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό.
Θα είμαι συνοπτικός, καθώς κλείνω αυτό το κεφάλαιο, ότι ζω μαζί σου, έτσι όπως είναι τώρα έτσι και θέλω να παραμείνει. Αυτή η μαγεία που τόσο με έχει συναρπάσει και αυτή η αίσθηση που μου προκαλείς. Μια αίσθηση να σε πάρω αγκαλιά, να χαθώ μέσα σε αυτή, γιατί πέρα από τον έρωτα οι άνθρωποι μαθαίνουμε και σε άλλα συναισθήματα. Και αυτό είσαι εσύ. Ένας άνθρωπος, με αισθήματα, που μου έβγαλες το παιδί που κρύβω μέσα μου. Ένα παιδί που δεν ήξερα αν ήθελε να ζήσει έτσι, να μεγαλώσει, σε αυτή τη κατάσταση. Μια κατάσταση που με κάνει απόλυτα ευτυχισμένο. Αυτός ο άνθρωπος έγινε ο δάσκαλος μου και η μεγαλύτερη αδυναμία μου. Ήταν από την αρχή κάτι το δυνατό, και συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Να ξεπερνάμε τα όρια μαζί. Να ζούμε τη κάθε μέρα μας, λίγο διαφορετικά. Ήρθες και πίστεψα στα συναισθήματα. Στα όνειρα, σε όλα αυτά που χρόνια είχα χάσει και δε μπορούσα να βρω.
Και σε ευχαριστώ για αυτό.
