Ο καριερίστας έρωτας

Ξεκινάμε τις ζωές μας, κυνηγώντας καθημερινά στόχους που είτε είναι προσωπικοί, είτε επαγγελματικοί. Κυνηγάμε καριέρες και σκεφτόμαστε ολοένα και περισσότερο τη δουλειά μας και το τρόπο ζωής μας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε βιωτικό επίπεδο. Είναι η ώρα που λέει μια φωνή μέσα σου "κάθε μέρα κυνηγάω στόχους, καριέρα, φίλους, οικογένεια. Άσε με σε παρακαλώ που θα κυνηγήσω και γκόμενο / α." είναι αυτή η φωνή που δε σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια και πολλές φορές γίνεται η ερινύα μέσα σου. Είναι η φωνή που κάποια στιγμή κουράζει και γίνεται η προσωπική φυλακή σου, σε κλείνει μέσα στο μαύρο σύννεφο που δε σε αφήνει να σκεφτείς λογικά και ξεκάθαρα.

Όλοι μας, έχουμε αυτή τη φωνή μέσα μας και πολλές φορές είναι η μόνη που μας ακολουθεί στη ζωή μας. Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Είναι οι άνθρωποι που έχουν συνδυάσει τη καριέρα τους με μια σοβαρή και ταυτόχρονα σε γερά θεμέλια σχέση. 

Είναι αυτοί οι ήρωες, που ξυπνούν το πρωί για να πάνε στο γραφείο και έπειτα από μια εξαντλητική ημέρα έχουν κάποιον, κάτι να τους περιμένει. Ένας άνθρωπος για να τους βοηθήσει ψυχολογικά, στο να μπορέσουν να αποφορτιστούν από μια κακή ημέρα, ή ένα κακό μιτινγκ, ή ακόμα χειρότερα από άσχημες συμπεριφορές που βίωσαν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν το δικό τους μεγαλείο σε προσωπικό χρόνο και παρέα με κάποιον που πραγματικά τους καταλαβαίνει και ενδιαφέρεται για αυτούς. 

Από την άλλη, υπάρχουν και οι άνθρωποι που δε μπορούν να συνδυάσουν όλα τα παραπάνω και δε μπορούν να έχουν μια σοβαρή σχέση ταυτόχρονα με τη καριέρα τους. Είναι αυτοί οι σούπερ ήρωες που ξυπνούν καθημερινά στις 08:00 τρώνε το πρωινό τους, πηγαίνουν στο γραφείο και διαβάζουν τα χιλιάδες emails τους που γίνονται η συχνή, μα επιτακτική ανάγκη τους.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια μοναδική εξέλιξη στη ψυχοσύνθεση τους και στην ιδιοσυγκρασία τους. Έχουν μάθει να ζουν μόνοι. Δεν έχουν ακουμπήσει ποτέ στην ανάγκη κάποιας αγκαλιάς και ζουν τη δική τους "σταύρωση" καθημερινά καθώς οι συγκυρίες και τα θέλω τους, τους κρατούν μακριά από κάθε είδους διαπροσωπική επαφή. Είναι οι σούπερ ήρωες που ποτέ δε θα σου πουν τι έχουν όταν τους ρωτήσεις, που θα προσπαθήσουν πίσω από την εργασιοθεραπεία να κρύψουν τις ανάγκες, τους φόβους τους και ίσως να προσπαθήσουν να κάνουν ασπίδα τα θέλω τους και να μάθουν να ζουν για πάντα μόνοι τους. Είναι μια κατηγορία ανθρώπων που θα συναντήσεις συχνά, και ίσως στην εποχή μας πολύ συχνά. Όχι επειδή το επέλεξαν, αλλά επειδή προσπάθησαν να διαλέξουν ανάμεσα στη ζωή που θέλουν και στη ζωή που πραγματικά έχουν.

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ένας άνθρωπος ο οποίος θέλει να αλλάξει για πάντα τη τροχιά του μπορεί να μεταπηδήσει από τη μια κατηγορία στην άλλη και από εκεί που ξαφνικά ενδιαφέρεται για τη καριέρα του και το πόσα πολλά έχει επιτύχει για να φτάσει ως εκεί, μονομιάς δίνεται σε αυτό το μοναδικό συναίσθημα που τα καταλύει όλα. Τον έρωτα. Όταν αυτό το συναίσθημα μπει για τα καλά στη ζωή του, η καριέρα παίζει τον δευτερεύοντα ρόλο, γιατί στη τελική η εξέλιξη πάνω στη δουλειά, είναι μια κατάσταση που μπορεί ο καθένας να βιώσει, να υπερνικήσει και να μπορέσει να εξοφλήσει όταν χρειαστεί, αλλά με τη καριέρα δε κοιμόμαστε στα ίδια κρεβάτια, δε κάνουμε τις ίδιες σκέψεις και τα ίδια όνειρα και δε μας αγκαλιάζει τα βράδια όταν το έχουμε ανάγκη. 

Η ζυγαριά μέσα μας είναι εκεί που θέλουμε εμείς να τη στρέψουμε και πολλές φορές βρίσκουμε άλλοθι για δικαιολογίες και κουραφέξαλα. Η καριέρα είναι εκεί, σε περιμένει να τη ζήσεις αλλά οι άνθρωποι δε θα είναι εκεί για πολύ. Γιατί, αυτοί και τα συναισθήματα που τους συνοδεύουν δε θα κοιμούνται μαζί σου για πάντα. Κάποια στιγμή θα κουραστούν να περιμένουν τη δουλειά και εσένα, θα κουραστούν να περιμένουν ένα φιλί ή ένα χάδι, όταν θα τελειώσεις το memo που πρέπει να κάνεις ή το mail που πρέπει να στείλεις. Αλλά έτσι είναι ο "καριερίστας" έρωτας. Ανόητος. Οι συναισθηματικές σου ανάγκες είναι 23. Τουλάχιστον οι βασικές, είναι ικανοποιημένες;